Zo de eerste week zit er al weer op.. Het is snel gegaan, maar het voelt ook wel alsof ik hier al heel lang zit. Maar het was wel behoorlijk wennen hier. Mijn gastfamilie is ontzettend aardig en ze zijn erg fan van Nederland. En ze zijn niet de enige denk ik, zo heb ik het met mijn chauffeur die me ophaalde van het vliegveld gehad over Nederlands en Europees voetbal. Ajax, feyenoord en PSV kende hij wel.
Ik slaap in het huis van Vanesa en haar zoontje Anthony, maar eet in het huis van haar ouders, een stukje verderop in de straat. En ja wat kan ik zeggen, alles wat je nodig hebt is aanwezig, maar ik denk dat mijn eigen huis voor hun eruit ziet als een luxe villa. De grond is van steen en het dak bestaat uit een soort metalen platen die niet helemaal aansluiten op de muren. Mijn bed bestaat uit 2 op elkaar gestapelde matrassen (net iets te kort voor die lange Hollanders ), waarin ik beschermd word door een enorme klamboe en koel word gehouden door een ventilator. De douche is 1 straal water wat niet echt koud is, maar verre van warm en ik verbaas me erover dat ik mijn angst voor eventuele beestjes te baas ben. Maar ik krijg er gastvrijheid en enorm lekker eten voor terug. 'S ochtend vers fruit met scrambled eggs of tortillas, of gewoon allebei. Verder krijg ik minstens 1 keer per dag rijst. Ze gebruiken veel groentes, kaas, bonen, soya en banaan. Ook maïs, maar dan in de vorm van bijvoorbeeld soep of tortillas.
5 lessen Spaans heb ik er alweer op zitten. Elke dag van 8 (meestal iets later) tot 12 1 op 1 les met een halfuurtje pauze. Kortom, super intensief en ik ben elke avond dan ook behoorlijk moe. Maarrrr ik merk al vooruitgang! De lessen bestaan uit spelletjes spelen, opdrachten maken, lezen, veel met elkaar praten en tripjes door Granada. Zo heb ik het met mijn lerares Angelica al gehad over het drugsbeleid in Nederland (nee, snuiven mag niet, maar blowen wel en ja er zijn echt 'winkels' waar je dan wiet kan kopen), de vluchtelingen in Nederland, mijn familie maar ook dingen zoals wat mijn lievelingskleur is. (Gek genoeg kwamen de eerste twee onderwerpen in de eerste les aan de orde). Na de lessen zijn er 4 keer per week activiteiten. De meesten doen dat niet, je moet er namelijk voor betalen en ik denk dat veel liever zelf alles gaan bekijken. Maar aangezien ik toch alleen ben, en het blijkbaar al in mijn pakket zit, heb ik tot nu toe lekker alles mee gedaan. Samen met twee Deense meiden van 20 en 21, die ook in het huis van Vanesa verblijven. Alleen zij zijn er maar voor een week. Zo zijn we naar het dorpje Catarina geweest, waar je een prachtig uitzicht hebt op Laguna de Apoyo (daar ben ik ook al wezen zwemmen, een heerlijk meer!) en Vulcán Mombacho. We hebben een boottocht gemaakt langs Las Isletas. Dat zijn ruim 350 mini eilandjes, vol met palmbomen en mangobomen. Op sommige eilandjes staan mooie vakantiehuisjes van 'personas con dinero' (mensen met geld) en één eiland wordt bewoond door schattige aapjes. Ook hebben we een fietstour gehad door Granada. Langs kerken, het enorme en mooie kerkhof, een oud treinstelsel en nog wat meer. Vrijdag hebben we als laatste nog een lesje nicaraguaans koken gehad. En alles wat er verteld wordt, wordt verteld in het Spaans. En ik merk dat ik nu al steeds meer dingen ervan begrijp. Continue Spaans naar Spaans luisteren en het praten werkt dus echt ja.

En dan het leven in Granada, wat kan ik zeggen.. het is erg levendig en chaotisch. Op straat rijden taxi's, bussen, motors en fietsers. Allemaal door elkaar en tussen de marktkraampjes door. Als je er aan de ene kant niet langs kan, ga je er aan de andere kant langs, wat maakt het uit dat je dan helemaal aan de verkeerde kant van de weg zit! Ik heb hier een fiets en dat was op het begin nog best eng, want behalve de chaos zit de weg ook vol met gaten en deuken. Maar ik kan steeds beter overweg met mijn racefietsje. Daarnaast is iedereen een beetje aan het schreeuwen of keihard muziek aan het luisteren of naar ons westerse meisjes aan het roepen. Iets waar ik op het begin best naar van werd. InNederland wordt er ook af en toe gefloten, maar hier hoor je bijna om de 5 seconde iemand roepen. 'Chica', 'baby', 'hola', 'adios'. En het ergste van allemaal: kusgeluiden. Dat doen ze echt allemaal. Maar goed, ik negeer het allemaal maar een beetje en zelfs dit begint te wennen.
De muziek daarentegen vind ik alleen maar leuk. Het is echt wat je verwacht bij Latijns-Amerika. Je hoort het vanuit huizen, winkels en auto's en hard ook. Ook klinkt er muziek in de bus.
Die bus hier is trouwens ook een ervaring apart. Het zijn een soort oude versleten schoolbussen, met bankjes die net iets te dicht bij elkaar staan voor westerse benen en het kost soms nog geeneens 50 cent voor een busreis van een uur. Ze stoppen op de meest verlaten plekken, en af en toe stapt er een schreeuwend iemand in die eten probeert te verkopen. Soms heb je het gevoel dat de hele bus uit elkaar gaat vallen, maar ach, wat wil je voor 50 cent. Ohja en ook bussen moeten af en toe gewoon even langs het tankstation om te tanken, ookal zit ie helemaal vol.
Morgen begint weer een nieuwe week met Spaans lessen, activiteiten (misschien doe ik die alleen, aangezien de Deense meiden weg gaan) en misschien wel nieuwe mensen. Ben benieuwd!